nepal/nederland ...de wegen komen samen???

Helemaal zomaar naar de NEPTACON de tweejaarlijkse Nepali fysiotherapie conferentie in Nepal.Vooral om te zien of dat loslaten lukt.Het aanvliegen is nog steeds een klus maar ik heb me laten vertellen dat de Nepali in ieder geval in de nabije toekomst de baan 300 meter langer gaan maken.Dat zou al heel wat zijn omdat bij aanvliegen we niet zowat op de Nationale airport in de geparkeerde vliegtuigjes landen.Er is ook begonnen met een parkeerplaats al is nog niet duidelijk hoe je daar in of uit moet komen.Verder de normale chaos in Ktm al zijn er tekenen van veranderingen dan zijn die er zeker niet in het verkeer .de zebrapaden worden gebruikt maar er wordt niet gestopte drie stoplichten worden genegeerd en alles rijdt nog dwars door elkaar maar niet over de rondvliegende koeien en honden.Dat dan weer niet.
Koud is het wel ,heel koud.....De ochtend begint dan ook met gebibber en tot overmaat van ramp schiet het in mijn rug en kan ik echt niet op neer ,laat staan in een taxi naar Duhlikel.Iedere poging om te bewegen is een hel en pas nadat ikzelf een mooie mix heb uitgevonden van bruine ,paracetamol met een fles bier kan ik op pad.
wat is de Nepalese Physio volwassen geworden,hoe mooi georganiseerd hun congres .Tja een beetje sprekers soms die enige tijd geleden mogelijk wat veranderingen hadden moeten opmerken ,maar ok niet zeuren..Dat de luidsprekers uitvielen ...ook geen punt .Dat de minister pas kwam toen er een uitgebreid uitgezakte baarmoeder op het scherm stond...ach humor en waarschijnlijk weet hij toch niet wat het is.
Veel oude vrienden en kennissen meta me uit Nieuw Zeeland en Australië was natuurlijk een top verrassing en voorkruipen tijdens het eten omdat je een zogenaamde coryfee bent is alleen maar handig met pijn in de rug.
400 deelnemers en voor de nieuwe verkiezing van de Nepali fysiopresident nog veel meer om te stemmen.
Zijn we ooit in Nepal b begonnen met niks en 24 fysio.s vanuit het buitenland ...nu heeft nepal 2000 fysiotherapeuten.De masters nog steeds uit alle delen van de wereld mn Bangalore maar de Bachelors al 87 vanuit de Kathmandu Universite of Medical Science.De tweede opleiding in aantocht,De registratie
in de Medical board bijna een feit.
DE minister hield een betoog over het feit dat ieder ziekenhuis in Nepal een fysio moet hebben.De scheidende president een betoog over het recht van een goede salariëring en onze Dinesh? hij werkt samen met tenzing David Sherpa (zoon van een Belgische mevrouw Consul in Nepal en een Sherpa vader) Zij hebben inmiddels drie particuliere praktijken in Kathmandu en als eersten ""onze"" musculoskeleton ultra sound diagnosis waarover op congres een mooie voordracht werd gegeven door een orthopeed van Nepal die de voordelen op een rijtje zette.Een derde van de inkomsten van de Ultra sound gaat naar Care and Cure onze Nepali Stichting en daarmee worden de screening enieaching kampen bekostigd.
Tijdens deze medische kampen wordt "'onze ultrasound baby " gebruikt om snelle diagnose te stellen en levens te redden of urgente zaken door te sturen.
Mijn rug was koele koele maar toch wilde ik het postcongresfeestje niet missen .
Even vergeten dat in Nepal mensen zo hun eigen idee hebben overhou ze iemand vervoeren en dus stuurden ze een mooie motor om me op te halen.Gratis manuele therapie toch?
Vervolgens op weg naar Sjanchai/Aruchour. met wat ik dacht alleen Sunita en Rajendra en mijzelve ,Dat was natuurlijk heel dom van mij dus uiteindelijk zaten we met zes en een hoop bagage in een vierpersoonswagen.De dame op de achterbank ontpopte zich al snel in wat Gerda een zak rijst zou noemen..in de loop van een paar uur zakken ze steeds meer uit en nemen meer plaats en zijn onverschuifbaar...De A one en only one heeft een stukje black top gekregen en de rest was een groot avontuur tot Pokhara
De bedoeling was om te kijken hoeveel geld er nodig is voor Care and Cure om een volwaardig kamp te organiseren als ze zelf de fondsen moeten verwerven.De auto naar Pokhara was dus gratis en het onderweg eten ook.