Augustus / September 2017
Door: Mariet
Blijf op de hoogte en volg mariet
06 September 2017 | Nepal, Kathmandu
Lieve vrienden en belangstellenden,
Nu een korte reis om allerlei administratieve zaken …
Op weg naar de A 1 en only One zie ik ze opeens….
Overal voor me doemen ze op.Ik zie niet goed ?Te lang met de ogen in de zon?.In mei nog niets nu iedere 500 meter op de nieuw aangelegde gedeelten van wegen in De hoofdstad van Nepal.
Was er eerst één op de door Japanners aangelegde 15 km lange snelweg naar Bakhtapur en was deze de het bezoekdoel van vele scholieren als vorm van verkeerseducatie nu kan ik jullie mededelen dat..
DE ZEBRACROSSING zijn intrede heeft gedaan in Kathmandu!!!!
Met de zebracrossing een decreet van de overheid!
VOETGANGERS MOETEN OVERSTEKEN OVER EEN ZEBRAPAD.
En daarmee dezelfde dag de eerste dode op dat pad.
De oversteektechniek in Nepal is heel eenvoudig ..Tussen al het drukke verkeer manoeuvreer je je naar de overkant met het half hoog houden van die hand waar het verkeer voor moet stoppen en dan verplaats je zelfverzekerd je persoontje naar de overzijde .Het verkeer stopt dan gewoon.
De zebracrossing heeft daar met zijn aanwezigheid iets aan veranderd.
Er steken mensen over op het zebrapad en gebruiken hun handen niet meer om aan te geven dat ze naar de andere kant willen en wat gebeurt er nu?
Er is geen auto die stopt…De overheid heeft vergeten als decreet uit te vaardigen dat niet alleen voetgangers een gedragscode krijgen opgelegd maar dat er ook een is voor bestuurders van voertuigen ;
nl stoppen als er mensen op dat pad zijn! Daardoor is de zebracrossing de gevaarlijkste plek van Kathmandu geworden.
Misschien maar een heilige koe meenemen op het zebrapad want daarvoor stopt iedereen.
Koeien zijn heilig in Nepal en er een aanrijden levert zwaardere straffen op dan het laten verongelukken van een medemens.
Hoe vreemd zaken kunnen lopen.
Het is regentijd…op weg naar Besisahar krijgenwe heel wat water op ons hoofd .De personenwagen kan het nauwelijks aan als we door spontane afwateringen rijden .
Sunita en haar twee kinderen hangen spuugmisselijk in de auto en zijn niet aanspreekbaar.
De rivier naast ons is geworden tot een kolkende woeste waterweg hoog gezwollen tussen de oevers die nu geen strandjes meer hebben waar de toeristenrafters zo dol op zijn.
Geen toerist te bekennen overigens in dit natte glibberige land waar de rode klei in de ontbosse streken een reel gevaar is met land en grondverschuivingen die steeds opnieuw vele levens kost.
Toen de chauffeur vanochtend aankwam in het guesthouse zag ik een blik van herkenning in zijn ogen.
Voor mij die al jaren in Nepal rijdt niet. Al heb ik velen leren kennen, deze man zegt mij niets.
Dat verandert als hij rond DAHL BATH tijd de afrit naar HAMLET op rijdt.
Sunita en ik schieten tegelijk overeind en roepen NEEEEE.
Opeens weet ik weer wie hij is.
Het verhaal hebben wij al honderd keer verteld.
Een aantal jaren geleden reden wij met deze chauffeur die in de veronderstelling verkeerde dat Gerda ,Sunita en ik toeristen waren.
Vol trots leidde hij ons naar wat het modernste wegrestaurant van de A1 en only 1 zou moeten zijn .
De jonge eigenaar was in Engeland geweest en had daar inspiratie opgedaan. Niet alleen in de benaming Shakespeare's Hamlet maar ook in de inrichting van zijn eettent.
Alle vooraf geprepareerde voedsel stond in mooie moderne bakken met deksel buiten in de lommer van de bomen. Het was 35 graden.
Lange tafels met banken ervoor.
Een zittoilet of twee met een klein kraantje en een afdrooghanddoek.!
Bestek in bakken !!
In Nepal wordt alle voedsel vers bereid.De elektriciteit valt geregeld uit of is er niet.Het is 35 graden Celsius buiten.Nepalezen eten met hun rechterhand die ze voor iedere maaltijd zorgvuldig reinigen.Geen ringen aan die hand of nagellak .Korte nagels en na het reinigen niet afdrogen .
De bakken met eten stonden gezellig in de zon te broeden met wisselend temperaturen.De zit-toiletten zijn natuurlijk niet erg hygiënisch en al helemaal niet die handdoek etc Op het bord dat je pakt moet met de linker hand een en ander uitvoeren waaronder de eet bakken openmaken.De linkerhand wordt gebruikt om je billen te wassen na de stoelgang. Brrr. Met de rechter pakken alle verschillende gasten de deksels en leggen die weer neer.
Bij de heerlijke banken en tafels buiten dwarrelden de beestjes in je eten grrr
Toendertijd keken we twee keer naar deze moderne en uiterst heerlijke bron van reisziekte diarre en nog wat van dat spul en haastten ons terug naar de auto onder het schudden van ons hoofd en het weigeren van eten.
We keken ook met leedvermaak naar de bus met toeristen uit Japan die met monddoekjes voor deze moderne en “veilige “plaats gingen bezoeken om bijna gegarandeerd diezelfde avond nog een gezamanelijke activiteit te kunnen ontplooien nl Diarréé.
De chauffeur was toendertijd ”not pleased” en nu ook niet.
Wij bieden hem een Dahl Bath aan in ons eigen Nepali eethuis een uurtje verderop.
Nadat we heerlijk hebben gegeten en afrekenen,kijken we naar onze chauffeur en vragen …
EN????
Met een brede glimlacht antwoord hij; DERI DERI MEETO Chha hetgeen betekent
ERG LEKKER!
Wij zijn voor het zoveelste jaar op rij niet ziek geworden.
Besisahar Hospitaal druipend in de regen Het helicopterveldje is een vijvertje geworden.
De nieuwe zalen. (de andere die na de aardbeving code rood kregen zijn nog in gebruik) krijgen langzaam vorm. Aardbeving bestendig en twee etages.
De digitale xray doet het prima.Een zonnepaneeltje heeft averij maar het onderdeel is besteld.We maken de balans op van de aangeschafte materialen om ze over te dragen aan Care en Cure en ik ben blij dat dat nu gebeurt want de nieuwe eigenaar van Beisahar is behalve de community en HDCS onze recalcitrante NASTU SHARMA. Welbekend bij ons team als tegendraadse hulp tijdens de ok kampen.
Terug in Kathmandu gaan we op jacht naar een school voor Sudhiksha.
Elitaire scholen in Nepal.Number one ST Xavier….twe: Hebron in India.3 KISC (UMN school) 4 St Mary heerlijke Rooms Katholieke nonnen.
En last but not least Little Angels.
De uitslag hoort u later.
Dat het warm ver en vermoeiend was is duidelijk.
Inventarislijsten in Duhlikel,reisvoorbereiding van Dinesh.Afspraken met allerlei mensen ,een keelontsteking en tot slot verloren gegane bagage en de diefstal van mijn tablet daaruit maken deze korte reis tot een vermoeiende maar boeiende.
U hoort van mij.
Dank voor jullie support.
Een extra dank aan Marian van der Weijden en vrienden die weer extra dagen wijdde aan de Stichting Top.
Mariet
Nu een korte reis om allerlei administratieve zaken …
Op weg naar de A 1 en only One zie ik ze opeens….
Overal voor me doemen ze op.Ik zie niet goed ?Te lang met de ogen in de zon?.In mei nog niets nu iedere 500 meter op de nieuw aangelegde gedeelten van wegen in De hoofdstad van Nepal.
Was er eerst één op de door Japanners aangelegde 15 km lange snelweg naar Bakhtapur en was deze de het bezoekdoel van vele scholieren als vorm van verkeerseducatie nu kan ik jullie mededelen dat..
DE ZEBRACROSSING zijn intrede heeft gedaan in Kathmandu!!!!
Met de zebracrossing een decreet van de overheid!
VOETGANGERS MOETEN OVERSTEKEN OVER EEN ZEBRAPAD.
En daarmee dezelfde dag de eerste dode op dat pad.
De oversteektechniek in Nepal is heel eenvoudig ..Tussen al het drukke verkeer manoeuvreer je je naar de overkant met het half hoog houden van die hand waar het verkeer voor moet stoppen en dan verplaats je zelfverzekerd je persoontje naar de overzijde .Het verkeer stopt dan gewoon.
De zebracrossing heeft daar met zijn aanwezigheid iets aan veranderd.
Er steken mensen over op het zebrapad en gebruiken hun handen niet meer om aan te geven dat ze naar de andere kant willen en wat gebeurt er nu?
Er is geen auto die stopt…De overheid heeft vergeten als decreet uit te vaardigen dat niet alleen voetgangers een gedragscode krijgen opgelegd maar dat er ook een is voor bestuurders van voertuigen ;
nl stoppen als er mensen op dat pad zijn! Daardoor is de zebracrossing de gevaarlijkste plek van Kathmandu geworden.
Misschien maar een heilige koe meenemen op het zebrapad want daarvoor stopt iedereen.
Koeien zijn heilig in Nepal en er een aanrijden levert zwaardere straffen op dan het laten verongelukken van een medemens.
Hoe vreemd zaken kunnen lopen.
Het is regentijd…op weg naar Besisahar krijgenwe heel wat water op ons hoofd .De personenwagen kan het nauwelijks aan als we door spontane afwateringen rijden .
Sunita en haar twee kinderen hangen spuugmisselijk in de auto en zijn niet aanspreekbaar.
De rivier naast ons is geworden tot een kolkende woeste waterweg hoog gezwollen tussen de oevers die nu geen strandjes meer hebben waar de toeristenrafters zo dol op zijn.
Geen toerist te bekennen overigens in dit natte glibberige land waar de rode klei in de ontbosse streken een reel gevaar is met land en grondverschuivingen die steeds opnieuw vele levens kost.
Toen de chauffeur vanochtend aankwam in het guesthouse zag ik een blik van herkenning in zijn ogen.
Voor mij die al jaren in Nepal rijdt niet. Al heb ik velen leren kennen, deze man zegt mij niets.
Dat verandert als hij rond DAHL BATH tijd de afrit naar HAMLET op rijdt.
Sunita en ik schieten tegelijk overeind en roepen NEEEEE.
Opeens weet ik weer wie hij is.
Het verhaal hebben wij al honderd keer verteld.
Een aantal jaren geleden reden wij met deze chauffeur die in de veronderstelling verkeerde dat Gerda ,Sunita en ik toeristen waren.
Vol trots leidde hij ons naar wat het modernste wegrestaurant van de A1 en only 1 zou moeten zijn .
De jonge eigenaar was in Engeland geweest en had daar inspiratie opgedaan. Niet alleen in de benaming Shakespeare's Hamlet maar ook in de inrichting van zijn eettent.
Alle vooraf geprepareerde voedsel stond in mooie moderne bakken met deksel buiten in de lommer van de bomen. Het was 35 graden.
Lange tafels met banken ervoor.
Een zittoilet of twee met een klein kraantje en een afdrooghanddoek.!
Bestek in bakken !!
In Nepal wordt alle voedsel vers bereid.De elektriciteit valt geregeld uit of is er niet.Het is 35 graden Celsius buiten.Nepalezen eten met hun rechterhand die ze voor iedere maaltijd zorgvuldig reinigen.Geen ringen aan die hand of nagellak .Korte nagels en na het reinigen niet afdrogen .
De bakken met eten stonden gezellig in de zon te broeden met wisselend temperaturen.De zit-toiletten zijn natuurlijk niet erg hygiënisch en al helemaal niet die handdoek etc Op het bord dat je pakt moet met de linker hand een en ander uitvoeren waaronder de eet bakken openmaken.De linkerhand wordt gebruikt om je billen te wassen na de stoelgang. Brrr. Met de rechter pakken alle verschillende gasten de deksels en leggen die weer neer.
Bij de heerlijke banken en tafels buiten dwarrelden de beestjes in je eten grrr
Toendertijd keken we twee keer naar deze moderne en uiterst heerlijke bron van reisziekte diarre en nog wat van dat spul en haastten ons terug naar de auto onder het schudden van ons hoofd en het weigeren van eten.
We keken ook met leedvermaak naar de bus met toeristen uit Japan die met monddoekjes voor deze moderne en “veilige “plaats gingen bezoeken om bijna gegarandeerd diezelfde avond nog een gezamanelijke activiteit te kunnen ontplooien nl Diarréé.
De chauffeur was toendertijd ”not pleased” en nu ook niet.
Wij bieden hem een Dahl Bath aan in ons eigen Nepali eethuis een uurtje verderop.
Nadat we heerlijk hebben gegeten en afrekenen,kijken we naar onze chauffeur en vragen …
EN????
Met een brede glimlacht antwoord hij; DERI DERI MEETO Chha hetgeen betekent
ERG LEKKER!
Wij zijn voor het zoveelste jaar op rij niet ziek geworden.
Besisahar Hospitaal druipend in de regen Het helicopterveldje is een vijvertje geworden.
De nieuwe zalen. (de andere die na de aardbeving code rood kregen zijn nog in gebruik) krijgen langzaam vorm. Aardbeving bestendig en twee etages.
De digitale xray doet het prima.Een zonnepaneeltje heeft averij maar het onderdeel is besteld.We maken de balans op van de aangeschafte materialen om ze over te dragen aan Care en Cure en ik ben blij dat dat nu gebeurt want de nieuwe eigenaar van Beisahar is behalve de community en HDCS onze recalcitrante NASTU SHARMA. Welbekend bij ons team als tegendraadse hulp tijdens de ok kampen.
Terug in Kathmandu gaan we op jacht naar een school voor Sudhiksha.
Elitaire scholen in Nepal.Number one ST Xavier….twe: Hebron in India.3 KISC (UMN school) 4 St Mary heerlijke Rooms Katholieke nonnen.
En last but not least Little Angels.
De uitslag hoort u later.
Dat het warm ver en vermoeiend was is duidelijk.
Inventarislijsten in Duhlikel,reisvoorbereiding van Dinesh.Afspraken met allerlei mensen ,een keelontsteking en tot slot verloren gegane bagage en de diefstal van mijn tablet daaruit maken deze korte reis tot een vermoeiende maar boeiende.
U hoort van mij.
Dank voor jullie support.
Een extra dank aan Marian van der Weijden en vrienden die weer extra dagen wijdde aan de Stichting Top.
Mariet
-
07 September 2017 - 09:58
Fien Nelissen:
Mariet,
GEWELDIG!!!! Alweer zo een realistisch verhaal en heerlijk om te lezen.
Moeten onze zebrapaden zonodig naar een land als Nepal met al zijn tradities en heiligdommen.
Laat de mensen hun gewoontes hebben en met rust laten lijkt me meer op te leveren dan.......
Kijk met spanning uit naar het volgencde verhaal.
Groet Fien -
07 September 2017 - 21:41
Jacky Seldenrath:
Hallo Mariet,
Ik heb veel bewondering voor je! Gaat verder ook alles goed? Hier alles rustig en een nieuwe hond die me actief houdt.groeten, Jacky Seldenrath.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
